Urządzenia do wyrównywania zębów sięgają tak daleko jak sięga historia starożytnych Egipcjan.

Jest ona ściśle związana z historią stomatologii od ponad 2000 lat. Według Amerykańskiego Stowarzyszenia Ortodontów archeolodzy odkryli zmumifikowanych starożytnych przodków z metalowymi opaskami owiniętymi wokół poszczególnych zębów. Jednak pierwszy oficjalny tekst omawiający ortodoncję został opublikowany w 1879 r. przez Normana Kingsleya i zatytułowany Traktat o deformacjach jamy ustnej jako gałąź chirurgii mechanicznej. W tym czasie Kingsley wprowadził „siłę pozaustną do poruszania zębami”. Dopiero w 1900 roku ortodoncja została po raz pierwszy uznana za specjalizację przez Edwarda H. Anglea stając się pierwszą specjalnością stomatologiczną.

Amerykańskie Stowarzyszenie Ortodontów, (AAO), założyło pierwszą niezależną szkołę ortodoncji i zapoczątkowało klasyfikację wad zgryzu.

We wczesnych latach celem leczenia ortodontycznego było uzyskanie idealnej okluzji bez ekstrakcji zębów. Angle uważał, że jeśli zęby zostaną ustawione w idealnej pozycji, przyniesie to pożądaną estetykę twarzy. Przeciwstawiał się ekstrakcji zębów; w konsekwencji wszystkie jego przypadki zostały potraktowane jako „nieekstrakcyjne”. Z biegiem czasu, wraz z wprowadzeniem cefalometrii, wielu ortodontów podkreśliło znaczenie relacji między zębami i kośćmi oraz tkankami miękkimi. W latach 30. XX w. pojawiła się kontrowersja, gdy Calvin S. Case opowiedział się za zastosowaniem ekstrakcji w leczeniu. Zalecił on także stosowanie elementów podtrzymujących, w celu utrzymania osiągniętych rezultatów.

Dzisiaj ortodonci oceniają szereg czynników, aby zindywidualizować sposoby leczenia. Postępy w tej dziedzinie umożliwiają ortodontom zapewnienie pacjentom większej liczby opcji i lepszego leczenia niż kiedykolwiek wcześniej. Postępy w tomografii komputerowej pozwalają ortodontom uzyskać więcej informacji na temat pozycji zęba i kompleksu czaszkowo-twarzowego. Ortodoncja, wcześniej nazywana ortodontią, to specjalność stomatologii zajmująca się diagnozowaniem, zapobieganiem i korekcją nieprawidłowo ustawionych zębów.

Pionierami w tej dziedzinie byli Edward Angle i Norman William Kingsley.Ortodoncja ”pochodzi od greckiego ortosu („ poprawny ”,„ prosty ”) i -odont („ ząb ”).

Wada zgryzu nie jest chorobą, ale nieprawidłowym ustawieniem zębów i i złym dopasowaniem górnej szczęki do dolnej. Częstotliwość występowania wad zgryzu jest różna, ale przy zastosowaniu odpowiedniego leczenia ortodontycznego, które klasyfikuje daną wadę zgryzu, można powiedzieć, że prawie 30% populacji z problemami jest na tyle poważnych, aby skorzystać z leczenia ortodontycznego.